9 juni 2022
Column Gregory Chong: 'Je wordt er zelf een beetje stil van’
Donderdagochtend, half 12. Een werkoverleg over visie, principes en waarden. Als jonge, onzekere, onervaren projectleider zijn dit de overleggen waar ik energie van krijg. Blik op de toekomst, even aarden en dan zoeken naar hoe verschillende belangen kunnen samenkomen. Belangen van de subsidieverstrekker, een systeemorganisatie, Cliëntenbelang Noord-Holland, mijn collega/mentor en van mij. En vooral: ligt het in lijn met de wensen van de cliënt? Een onmisbare vraag die helaas vaak niet wordt gesteld.
Dicht bij de cliënt
Ik hoor verhalen over hoe systeemdenken indruist tegen de beleving van de cliënt. Ik hoor dat ons werk mensenwerk is. Geen rollen. Geen verdeeldheid. Gelijkwaardigheid en oprechte interesse staan centraal. ‘Een verschil in viscositeit’, geeft mijn collega aan. ‘De vloeibaarheid van onze natuur in een eeuwige strijd tegen de stroperigheid van het grote systeem. Het is simpel om meegevoerd te worden, maar je moet altijd stand houden en dicht bij jezelf blijven. Dicht bij de cliënt. Maar dat wist je allemaal al, toch?’
Een beetje stil worden
Diezelfde donderdag, lunchtijd. Met een van mijn favoriete collega’s. We kijken vanuit de enorme ramen in de hal uit op werkende bouwvakkers. ‘Vroeger wilde ik bouwvakker worden’, zegt mijn collega, ‘maar besloot toch maar antropoloog te worden’. Hij wist niet wat hij wilde doen. Volgde een opleiding elektrotechniek, maar was toch meer geïnteresseerd in het spanningsveld tussen mensen.
Een bouwvakker klimt de hijskraan in. Wat zouden ze voor taal gebruiken om over de walkietalkie te communiceren? Korte en bondige taal waarschijnlijk. ‘Daar kan jij nog wat van leren’, zeg ik. ‘Jij hebt gewoon niks te vertellen’, grapt hij. Toch heeft hij wel een beetje gelijk. Dat wordt een automatisme denk ik, als je continu bezig bent om de doelgroep aan het woord te laten. Je wordt er zelf een beetje stil van.
Gregory Chong, projectleider