"Ook als anderen heel erg tevreden over iets zijn, dan nog ben ik dat zelf niet. Het zit in heel veel dingen. Als ik iets opschrijf, dan moeten alle letters op dezelfde manier geschreven staan. Als de letter a bijvoorbeeld op 2 verschillende manieren geschreven is, dan wil ik helemaal opnieuw beginnen.  

Liefste normaal meedoen 

Ook heb ik de neiging om mezelf te overbelasten. Ik denk vaak ‘O prima, dat doe ik wel’, maar als ik dat met alles doe dan loop ik over. Ik ben bang dat het grote gevolgen heeft als ik het niet doe. Wat als het heel belangrijk was? En ik nu iets mis of niet weet wat mijn hele toekomst kan beïnvloeden? Dus op school was ik actief in de leerlingenraad en werkte ik bij de schoolkrant.

Ook in werk doe ik van alles. Terwijl mijn draagkracht beneden het gemiddelde ligt. Ik ben heel gevoelig voor prikkels, 1 dag actief zijn is al te veel.  En het lastige is dat ik daar wel toe ben geneigd.  Ik wil zo graag normaal meedoen. Mijn hele jeugd was niks normaal en ik heb mezelf voorgenomen dat later alles mooi en goed is. En vooral normaal. Op den duur kreeg ik door dat het nooit zo gaat zijn.  

Omgaan met de situatie 

Tussen mijn 3e en nu heb ik tig diagnoses gekregen, maar daarmee kan ik niet zoveel. Wat ik weet is dat ik last heb van dwangmatigheid, angsten en overgevoelig ben voor prikkels. Het ene moment staat angst heel erg op de voorgrond en een ander moment is dat dwangmatigheid.

Mijn uitdaging ligt in het zoeken naar een manier om ermee om te gaan. Het heeft me geholpen dat ik het contact heb verbroken met mensen die me energie kosten. Ik ga zoveel mogelijk om met mensen die begrip hebben voor mijn situatie en die energie geven.  

Sinds een jaar woon ik ook op mezelf en dat is echt heel goed voor me. Hiervoor woonde ik beschermd bij het Leger des Heils, maar dat was helemaal geen succes. Bijna iedere maand moest ik opgenomen worden en nu ik alleen woon, is dat helemaal niet meer zo. Minder prikkels en dus meer rust. En ik voel me veiliger.

Onderwijs, beleid en hulpverlening 

Iets doen met mijn ervaring heeft me ook erg geholpen. Ik ben overspoeld met traumatherapie, is ook wel logisch als je kijkt naar wat er gebeurd is in mijn leven. Maar wat me het meest heeft geholpen is dat ik erover ben gaan praten.

Ik voelde ook veel boosheid, want waarom heeft nooit iemand bij mij ingegrepen? Nu vertel ik docenten, beleidsmakers en hulpverleners over hoe je dat doet. Ik wil graag helpen in het voorkomen van de ellende die ik heb meegemaakt." 

Jonge politici benaderen 

Narita werkt bij Cliëntenbelang mee aan het project Over mij = met mij. In het project ondersteunt Cliëntenbelang kwetsbare jongeren om zich te organiseren en voor hun belangen op te komen. Om zo de begeleiding van jongeren met een hulpvraag op de overgang naar volwassenheid (16-27 jaar) te verbeteren.

Narita heeft het politieke landschap in kaart gebracht:  “Ik ben in alle gemeenten in Noord-Holland nagegaan hoeveel raadsleden ze hebben onder de 30 jaar en hoeveel dat er in verhouding zijn. In het algemeen is 2,7 % onder de 30 jaar. Dat is bizar weinig.   

Ik heb van alle partijen uitgezocht wie deze jonge raadsleden zijn, zodat we ons project specifiek bij hen onder de aandacht kunnen brengen. Bij hen maken we de meeste kans, omdat zij graag iets voor deze doelgroep willen doen.  

In 'Over mij = met mij' werken we met een vaste groep jongeren en betrekken we andere jongeren die iets doen met participatie in hun eigen regio. Ze doen allerlei toffe projecten. Mooi als we een deel van de politici daarmee kennis kunnen laten maken.

Er is bijvoorbeeld een project met focus op LHBTIQ jongeren (Making Sense Hoorn) en in 'Over mij = met mij' zetten we muziek in. De komende tijd zullen jullie veel van ons horen. Ook via mijn eigen kanalen. Want tja, ik heb nu eenmaal een grote bek nietwaar?”