“Ik begon met drugs toen ik 16 was en ging veel naar feestjes. Mijn ouders zagen dat het fout ging maar ikzelf toen nog niet. Op mijn 18e veranderde dat en kickte ik af in een kliniek. Daarna kwam ik terecht in een safe house.

Dat is een plek waar je na de kliniek naartoe gaat om je verder te helpen. Na een klinische behandeling van 10 weken ging ik beschermd wonen voor mensen met een verslavingsachtergrond. Daar probeerde ik mijn leven weer op de rit te krijgen.  

Een ritme hebben 

Ik ben vrijwilligerswerk gaan doen bij de Voedselbank, als planner voor chauffeurs. Daar wil ik mijn werk van maken maar ik ben nog aan het kijken welke opleiding daarbij past. Dit werk heeft me enorm geholpen om me te realiseren dat ik veel meer kan dan ik dacht.

Een ritme hebben is heel belangrijk. Als ik me vroeger slecht voelde, deed ik helemaal niets meer. Alles viel stil en dan ging ik drugs gebruiken om me beter te voelen. Alleen daar voelde ik me uiteindelijk nog slechter door. Het is een vicieuze cirkel waar je moeilijk uit komt. Ik heb gemerkt dat als ik bezig ben en in een ritme zit, het veel beter gaat.  Ik heb ook geleerd om beter om te gaan met lastige gevoelens. 

In het begin van de coronacrisis had ik het moeilijk. Alles viel uit en ik raakte uit mijn ritme. Gelukkig was er online nog wel van alles mogelijk. Wat later vond ik gelukkig weer een nieuw ritme. Ik zie mijn vriendin, sport veel en werk nu 1 dag bij de Voedselbank.”  

Door schild breken 

Tijdens zijn behandeling in de kliniek is hij nooit in contact geweest met ervaringsdeskundigen. “Dat had me waarschijnlijk wel heel erg geholpen. Als ik 18 ben en iemand van 40 vertelt me wat ik het beste kan doen, dan werkt dat niet voor mij.

Als iemand hetzelfde heeft meegemaakt en van mijn leeftijd is, dan breken ze veel makkelijker door je schild. Bij mij in ieder geval.  En ik voel me meer begrepen als zij vertellen wat zij hebben meegemaakt. Het is persoonlijker, dichterbij. Dus ik vind de inzet van ervaringsdeskundigen heel belangrijk. Daarom zit ik bij Tjekkin en bij het project Over mij = met mij.  

Jeugdhulp verbeteren 

Tjekkin is een initiatief van 7 gemeenten in de regio Alkmaar om de jeugdhulp te verbeteren. “Samen met gemeenten en andere organisaties denken we mee en geven we onze mening over jeugdhulp en inmiddels ook over algemeen jeugdbeleid.

Over de aanvraag van een uitkering bijvoorbeeld. Stel je wil als jongere hulp van de gemeente voor een uitkering, hoeveel mensen spreek je dan om dat voor elkaar te krijgen? Je wil niet 80 keer je verhaal doen maar 1 contactpersoon hebben. Dat iemand weet van je situatie en je zo goed mogelijk kan helpen. Het bleek dat dat veel beter kon.

Ook zijn we bezig met een advies over aansluiting tussen zorg en onderwijs. We willen meer voorlichting op scholen over mentale gezondheid. Als jongeren de kans krijgen om met ervaringsdeskundigen te praten, kunnen we misschien zo iets te doen om uitval te voorkomen. " 

Jongeren betrekken bij beleid 

Naast Tjekkin is Maarten nu ook betrokken bij het project Over mij = met mij. In het project ondersteunt Cliëntenbelang kwetsbare jongeren om zich te organiseren en voor hun belangen op te komen. Om zo de begeleiding van jongeren met een hulpvraag op de overgang naar volwassenheid (16-27 jaar) te verbeteren.

Maarten is notulist en helpt bij het opzetten van het leernetwerk. In dit leernetwerk gaan jongeren samen met beleidsmakers van gemeenten nadenken over de verbetering in het hulpaanbod en beleid. “Op dit moment zijn we nog aan het opstarten. We hebben al wel gebrainstormd over een muzieklabel waar jongeren hun emoties kunnen uiten in allerlei kunstvormen.

Twee andere jongeren schrijven het plan hiervoor. Ik heb 'ja' gezegd tegen het project, omdat ik het echt belangrijk vind dat jongeren betrokken worden bij beslissingen over jeugdbeleid. Ik heb zelf veel ervaring met jeugdhulp door mijn verslavingsachtergrond.

Mijn ervaring is dat we niet echt betrokken worden bij beslissingen die wel over ons gaan. Vraag ons bijvoorbeeld wat we vinden van nieuw bedachte manieren van jongerenwerk. Want wie weten er nou beter wat er voor ons werkt dan wijzelf? ”