Erkenning en meedenken

“Toch gebeurde dat bij het regelen van zorg voor mijn moeder van 89. Ze woonde nog zelfstandig maar kookte niet meer, raakte haar sleutels kwijt en liep uitgeput rond op straat. Ook kreeg ze acute angst voor de nacht en kon ze niet meer alleen slapen.

Ik heb toen een kleinschalige thuiszorgorganisatie gebeld en de situatie uitgelegd. Ze zagen mijn worsteling en hoe ik alles draaiende probeerde te houden met mijn man en moeder. Dus ook al is het niet gebruikelijk, toch boden ze aan om 's nachts te komen tot ze opgenomen zou worden.

Daar ben ik ze enorm dankbaar voor. Je kunt het makkelijker volhouden als mensen om je heen erkennen wat er aan de hand is en met je kijken hoe de zorg het beste geregeld kan worden. 

Optimale kwaliteit van leven

Via het indicatiebureau CIZ kreeg ze op grond van dementie de indicatie 'Beschermd wonen'. Maar nog vòòr haar opname brak ze haar enkel. Hierdoor kreeg ze een tijdelijke indicatie om te revalideren in een verpleeghuis.

Daar ging haar geestelijke vermogen enorm vooruit. Ze voelde zich daar veilig. Er was minder angst en meer ruimte voor haar intelligentie. De zorgaanbieder bevestigde dat ze op alle terreinen vooruit was gegaan, zowel lichamelijk als geestelijk.

Gezien haar omstandigheden was haar kwaliteit van leven dat moment heel goed. Maar aan het revalideren kwam een einde en de oorspronkelijke indicatie zou ingaan. Dat betekende dat we moesten praten over waar mijn moeder nu geplaatst kon worden.   

Gehoord en gezien worden

Het contact met de zorgaanbieder verliep moeizaam. Ik had geen vaste gesprekspartner, ze verwezen mij steeds door naar iemand anders. En allemaal deden ze een ander voorstel. De een wilde mijn moeder op afdeling A plaatsen en de ander had het over afdeling B. Ik was het totaal kwijt: waarom werd iemand nou waar geplaatst? 

Ik had het gevoel dat ik niets in te brengen had als het ging om de plaatsing van mijn eigen moeder. Zo wilde ik het niet, dus ben ik op zoek gegaan naar hulp. Door te googelen op ‘geschil met verpleeghuis rond plaatsing’ kwam ik terecht bij de Consumentenbond.

Zij verwezen me door naar onafhankelijke cliëntondersteuning en zo kwam ik in contact met jullie cliëntondersteuner Marion. Dat was een verademing. Voor mij is het zo belangrijk om erkend te worden in mijn hulpvraag en om deskundig ondersteund te worden. Zij deed dat.

We hebben meerdere malen lang gebeld en ze hoorde me aan zonder me te onderbreken. Ik kon mijn verhaal kwijt en voelde me gehoord en gezien. 

Serieus genomen

Daarna is ze mee geweest naar 2 gesprekken met de zorgaanbieder. De aanwezigheid van een cliëntondersteuner weegt heel zwaar mee. Zowel voor mij als voor de zorgaanbieder. Het is fijn om iemand naast je te hebben die precies weet wat er speelt en voor jouw belangen opkomt.

En op een of andere manier ziet de zorgaanbieder dat de zorgvraag echt serieus genomen moet worden als er een ondersteuner bij is. We hebben een gesprek gehad met de locatiemanager en een aantal medewerkers. Dat was een succes, want het resultaat is dat mijn moeder mag blijven op de plek waar ze nu zit.

Ze houdt een vaste kamer en ik krijg een vast contactpersoon. Ik had op niets beters durven hopen. De laatste keer dat ik Marion zag zei ze ‘als je in de toekomst weer op dingen stuit, bel me dan! Ik ben voorlopig niet weg.’ Dat idee steunt me enorm.”