Van krukken naar rolstoel

“Ik ben geboren met polio en mijn benen zijn verlamd. Tot 2000 kon ik het prima redden met krukken, ook al adviseerden anderen me om een rolstoel te nemen. Ik had daar helemaal geen zin in, wilde zo lang mogelijk ‘gewoon’ blijven en meedoen. Moet je voorstellen, ging ik op mijn krukken met een weekendtas naar de supermarkt.

Hartstikke zwaar maar ik voelde me dan tenminste nog onafhankelijk. Ik kan me daar nu niks meer bij voorstellen. Toen het steeds minder ging, ben ik gaan afwisselen met het gebruik van een rolstoel en vanaf 2005 besloot ik de krukken definitief in te ruilen voor de rolstoel.”

Onafhankelijk blijven

“Mijn ervaring is dat mensen je als meer gelijkwaardig zien als je met krukken loopt dan als je in een rolstoel zit. Ik kwam door mijn rolstoel echt in een andere wereld terecht. Als ik bijvoorbeeld samen met iemand naar de winkel ga dan spreekt het personeel vaak die ander aan en niet mij. En bij de bakker gaan mensen me ongevraagd helpen omdat de toonbank vrij hoog is.

Dan trekken ze het geld uit mijn handen om het aan de medewerker te geven. Het is hartstikke goedbedoeld, dat weet ik echt wel. Het geeft me alleen het gevoel dat ik geen regie meer heb en het doet iets met de gelijkwaardigheid. Ik wil me zoveel mogelijk zelfstandig en onafhankelijk voelen en niet hulpbehoevend.”

Altijd naar het toilet kunnen

Dat ze niet zo makkelijk de stad in kan, vindt ze dan ook wel een beperking. “Eigenlijk is voor een rolstoelgebruiker elke verhoging teveel. Bij de Munt bijvoorbeeld hebben ze wel een poging gedaan om de stoep te verlagen maar nog steeds is die te hoog. De Dam is een verschrikking, die vermijd ik en de bruggetjes in onder andere de Wallen en de Jordaan zijn te steil.”

Ook zijn volgens Sherry Jae veel panden niet toegankelijk. De ingang is vaak te smal en het toilet niet bereikbaar voor een rolstoelgebruiker. Als het aan haar ligt zou ze allereerst de toegang tot een toilet verbeteren in de stad. “Iedereen moet naar het toilet kunnen. Een aantal hotels heeft een aangepast toilet maar ik heb al een paar keer meegemaakt dat ze me niet toelieten omdat alleen gasten er gebruik van mochten maken.

Een keer tijdens de Pride heb ik agenten aangesproken en gezegd dat ik gedwongen was om te wildplassen, omdat ik niet werd binnengelaten in het hotel om de hoek. Die agenten zijn toen met me meegegaan en hebben gezorgd dat ik daar naar het toilet kon. Maar dit is natuurlijk helemaal niet ok.”

Leuk om te werken

Ook al is het leven soms uitdagend voor haar, Sherry Jae is een echte doorzetter en bikkel. In haar jeugd heeft ze zeven jaar kranten gelopen met een driewielfiets. “Dat was de enige manier om geld te verdienen, iets anders vinden met mijn beperking was toen kansloos.” Toen Sherry Jae 19 jaar was kwam dat ‘haar neusgaten uit’ en liep ze een uitzendbureau binnen. “Mijn eerste echte  baan was zakgeldregistratie bij een inrichting.

In de 10 volgende jaren heb ik zeker 32 baantjes gehad. De laatste 15 jaar bij telecom- en internetproviders. Vanaf 2012 kwam ik deels in de ziektewet en vanaf 2016 ben ik volledig afgekeurd. Ik vind werken heel erg leuk en wil graag bezig zijn en in contact met anderen blijven.

Dus nu doe ik veel vrijwilligerswerk voor onder andere Cliëntenbelang Amsterdam en Trans United Nederland, een biculturele transgender gemeenschap.”

Toegankelijkheid openbaar vervoer

Bij Cliëntenbelang Amsterdam was ze een periode gastvrouw en is ze wel eens mee geweest om panden te beoordelen op toegankelijkheid. Verder werkt ze mee aan het project GVB en is ze trainer 'Toegankelijkheid bus en tram'. “Wij proberen de bestuurders en conducteurs een inkijkje te geven in onze wereld en waar we tegenaan lopen als we met het openbaar vervoer reizen. Ook delen we wat we wel en niet fijn vinden in de omgang.

Bijvoorbeeld dat we niet ongevraagd geholpen willen worden. Sommige chauffeurs, vaak stoere mannen en vrouwen, kunnen nog wel eens zo’n houding hebben van: nou mevrouwtje, wij gaan jou wel even de bus in helpen. Voor je het weet heeft iemand je al de bus of tram in geslingerd. De intentie is goed maar aan de uitwerking moet nog gewerkt worden.”